Hoffen und wieder verzagen
Language: German (Deutsch)
Available translation(s): CAT DUT ENG FRE
Hoffen und wieder verzagen,
Harrend lauschen [vor]1 ihrem Balkon,
Ob nicht, vom Winde getragen,
Zu mir dringe von ihr ein Ton,
Also [reihen]2 seit Monden schon
Tage sich mir zu Tagen.
Spät, wenn stumm und stummer
Nacht sich lagert im öden Revier,
Senken zu kurzem Schlummer
Sich ermüdet die Wimpern mir;
Wieder empor aus Träumen von ihr
Fahr' ich zu neuem Kummer.
Aber, o Himmel, ich flehe:
Raube mir nicht mein teuerstes Gut,
Dies beglückende Wehe,
Das ich genährt mit des Herzens Blut!
Hoch und höher laß lodern die Glut,
Drin ich selig vergehe!
View original text (without footnotes)
1 Strauss: "an"
2 Strauss: "reih'n"
Authorship:
Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):
Available translations, adaptations or excerpts, and transliterations (if applicable):
- CAT Catalan (Català) (Salvador Pila) , "Esperar i de nou desesperar", copyright © 2019, (re)printed on this website with kind permission
- DUT Dutch (Nederlands) [singable] (Lau Kanen) , "Hopen en dan weer versagen", copyright © 2018, (re)printed on this website with kind permission
- ENG English (Emily Ezust) , "Hoping and despairing again", copyright ©
- ENG English [singable] (John Bernhoff) , "Hoping, yet ever despairing", first published 1897
- FRE French (Français) (Pierre Mathé) , copyright © 2011, (re)printed on this website with kind permission
Research team for this page: Emily Ezust
[Administrator] , Lau Kanen
[Guest Editor] This text was added to the website between May 1995 and September 2003.
Line count: 18
Word count: 94
Hopen en dan weer versagen
Language: Dutch (Nederlands)  after the German (Deutsch)
Hopen en dan weer versagen,
Hunk’rend luist’ren bij haar voor ‘t balkon,
Of niet, door winden gedragen,
Zich laat horen van haar een toon;
Zo rijt zich een lang cordon
Dagen aaneen tot dagen.
Laat, als stom en stommer
Nacht gaat heersen in ’t leeg territoir,
Sluit zich voor even domm’len
Doodvermoeid toch mijn ogenpaar;
Net weer ontwaakt uit dromen van haar
Raak ik in nieuwe kommer.
Maar toch, o hemel, ik smeek je:
Ontroof mij niet mijn dierbaarste goed,
Dit geluk – ja, het breekt me –
Dat ik gevoed heb met hartebloed!
Hoog en hoger laat laaien de gloed,
Dood me, zaligheid geef me!
Authorship:
Based on:
This text was added to the website: 2018-11-29
Line count: 18
Word count: 106