Orszulo moja wdzięczna, gdzieś mi sie podziała?
     W którą stronę, w którąś sie krainę udała?
Czyś ty nad wszystki nieba wysoko wniesiona
     I tam w liczbę aniołków małych policzona?
Czyliś do raju wzięta? Czyliś na szcześliwe
     Wyspy zaprowadzona? Czy cię przez teskliwe
Charon jeziora wiezie i napawa zdrojem
     Niepomnym, że ty nie wiesz nic o płaczu mojem?
Czy człowieka zrzuciwszy i myśli dziewicze,
     Wzięłaś na się postawę i piórka słowicze?
Czyli sie w czyścu czyścisz, jeśli z strony ciała
     Jakakolwiek zmazeczka na tobie została?
Czyś po śmierci tam poszła, kędyś pierwej była,
     Niżeś sie na mą ciężką żałość [urodziła]1?
Gdzieśkolwiek jest, jesliś jest, lituj mej żałości,
     A nie możesz li w onej dawnej swej całości,
Pociesz mię, jako możesz, a staw sie przede mną
     Lubo snem, lubo cieniem, lub marą nikczemną.