"Pójdzcie, o dziatki,pójdzcie wszystkie razem
Za miasto, pod słup na wzgórek,
Tam przed cudownym klęknijcie obrazem,
Pobożnie zmówcie paciorek,

Tato nie wraca; ranki i wieczory
We łzach go czekam i trwodze;
Rozlały rzeki, pełne zwierza bory
I pełno zbójców na drodze." 

Słysząc to dziatki biegną wszystkie razem,
Za miasto, pod słup na wzgórek,
Tam przed cudownym klękają obrazem
I zaczynają paciorek. 

Całują ziemie, potem: "W imię Ojca,
Syna i Ducha Świętego,
Bądz pochwalona, przenajświętsza Trójca,
Teraz i czasu wszelkiego." 

Potem: Ojcze nasz i Zdrowaś, i Wierzę,
Dziesięcioro, i koronki,
A kiedy całe zmówili pacierze,
Wyjmą książeczkę z kieszonki. 

I litaniją do Najświętszej Matki
Starszy brat śpiewa, a z bratem
"Najświętsza Matko - przyśpiewują dziatki -
Zmiłuj się, zmiłuj nad tatem!" 

Wtem słychać tarkot, wozy jadą drogą
I wóz znajomy na przedzie;
Skoczyły dzieci i krzyczą jak mogą:
"Tato, ach tato nasz jedzie!" 

Obaczył kupiec, łzy radośnie leje,
Z wozu na ziemie wylata;
"Ha, jak się macie, co się u was dzieje? 
Czyście tęskniły do tata? 

Mama czy zdrowa? ciotunia? domowi? 
A ot rodzynki w koszyku". 
Ten sobie mówi, a ten sobie mówi,
Pełno radości i krzyku. 

"Ruszajcie - kupiec na sługi zawoła -
Ja z dziećmi pójdę ku miastu". 
Idzie...aż zbójcy obskoczą dokoła,
A zbójców było dwunastu. 

Brody ich długie, kręcone wąsiska,
Wzrok dziki, suknia plugawa;
Noże za pasem, miecz u boku błyska,
W ręku ogromna buława. 

Krzyczały dziatki, do ojca przypadły,
Tulą się pod płaszcz na łonie;
Truchleją sługi, struchlał pan wybladły,
Drżące ku zbójcom wzniósł dłonie. 

"Ach bierzcie wozy, ach bierzcie dostatek,
Tylko puszczajcie nas zdrowo,
Nie róbcie małych sierotami dziatek
I młodej małżonki wdową". 

Nie słucha zgraja, ten już wóz wyprzęga,
Zabiera konia, a drugi
"PIeniędzy!" krzyczy i buławą sięga,
Ów z mieczem wpada na sługi. 

Wtem "Stójcie, stójcie!" - krzyknie stary zbójca,
I spędza bandę precz z drogi,
A wypuściwszy i dzieci, i ojca,
"Idźcie - rzekł - dalej bez trwogi". 

Kupiec dziękuje, a zbójca odpowie:
"Nie dziękuj, wyznam ci szczerze,
Pierwszy bym pałkę strzaskał na twej głowie,
Gdyby nie dziatek pacierze. 

Dziatki sprawiły, że uchodzisz cało,
darzę cię życię i zdrowiem;
Im więc podziękuj za to, co się stało,
A jak się stało, opowiem. 

Z dawna już słysząc o przyjeździe kupca,
I ja, i moje kamraty,
Tutaj za miastem, przy wzgórku u słupce
Zasiadaliśmy na czaty. 

Dzisiaj nadchodzę, patrzę między chrusty,
Modlą się dziatki do Boga;
Słucham, z początku porwał mię śmiech pusty,
A potem litość i trwoga. 

Słucham, ojczyste przyszły na myśl strony,
Buława upadła z ręki;
Ach! ja mam żonę, i u mojej żony
Jest synek taki maleńki. 

Kupcze, jedź w miasto, ja do lasu muszę;
Wy dziatki, na ten pagórek
Biegajcie sobie, i za moją duszę
Zmówcie też czasem paciórek".